(2011-2016) Η Σιθωνία είναι μία χερσόνησος από τις τρείς που αποτελούν τα “πόδια”, τις απολήξεις της Χαλκιδικής. Η Ανατολική μεριά της, προσανατολισμένη απέναντι από την χερσόνησο του Άθως, πέτρινη, μυστική, μαγευτική, ξένη, αποτέλεσε πόλο έλξης για μένα από την πρώτη στιγμή που την αντίκρυσα στα μάτια μου. Οι σπάνιες ομορφιές της συνθέτουν ένα παιχνίδι χρωμάτων ανάμεσα στον ουρανό, στη θάλασσα και την πέτρα, ένα όμορφο πάντρεμα που δεν αφήνει κανένα ασυγκίνητο. Μέσα από αυτή τη συλλογή προσπάθησα να αιχμαλωτίσω την σπάνια ομορφιά, και να την παρουσιάσω ως ένα σύνολο τοπίων που δεν θυμίζουν τα γνώριμα σε εμάς μέρη, αλλά υπάρχουν εκεί, ανέγγιχτα από το χρόνο και την παρουσία του ανθρώπου.

(2008-2016) Πάντα έμενα κατάπληκτος από την ομορφιά των νεφών, το μεγαλείο του ουρανού, την πνευματικότητα του παραδείσου. Είμαι ένας άνθρωπος που κοιτάζει πάντα προς τα πάνω, ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει στη ζωή – η απάντηση είναι επάνω. Είμαι τόσο φιλόδοξος, που οι φιλοδοξίες μου αγγίζουν τον ουρανό, και είμαι τόσο αισιόδοξος, που συχνά πιστεύω ότι ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα είναι η απάντηση στις προσευχές μου.[:]

(2012-2016) Μέσα από τα ταξίδια, είχα την ευκαιρία να ανακαλύψω την δικιά μου σχέση με το σύμβολο της πίστεως, το σταυρό, εξερευνώντας τη δικιά μου σχέση με την πίστη, καταγράφοντας, πολλές φορές ασυνείδητα, αυτό το ταξίδι. Στην πορεία, καθώς εξερευνούσα το υλικό από τα ταξίδια μου, μου έγινε φανερό πως αυτή η σχέση υπήρχε, και έτσι, εδώ και μερικά χρόνια το ταξίδι αυτό έγινε συνειδητό. Αυτό το ταξίδι, το πνευματικό, έγινε παράλληλα με άλλα ταξίδια, και με ταξίδεψε από τις παγωμένες τούνδρες της Φινλανδίας, στις αχανείς καλαμποκοφυτείες της Σερβίας, στα ξεχασμένα Συμμαχικά Νεκροταφεία της Λήμνου, στις σκήτες του Αγίου Όρους. Εδώ παρουσιάζω το ανολοκλήρωτο αυτό έργο, το ταξίδι των τελευταίων χρόνων μέσω του συμβόλου της πίστεώς μας – το Σταυρό.